Reprodukcja wizerunku św. Mikołaja z Flue, która znajduje się w Eremie
Św. Mikołaj z Flue jest jednym z patronów Eremu Maryi „Brama Nieba”. Ten święty pustelnik szwajcarski wywarł bardzo duży wpływ na kształtowanie się powołania pustelniczego eremity. Jedno z pomieszczeń Eremu jest pod wezwaniem i szczególną opieką św. Mikołaja. Oto jego krótki życiorys.
Mikołaj urodził się w 1417 roku we Flueli w Szwajcarii. Wzrastając pośród pięknych alpejskich szczytów, od dziecka cechował się wrażliwością na Boże piękno i harmonię. Zarazem doświadczył twardego góralskiego wychowania, które umożliwiło mu trzeźwe patrzenie na otaczającą rzeczywistość. Pragnąc poświęcić się na służbę Bogu, wstąpił do opactwa benedyktyńskiego. Po pewnym czasie wrócił jednak do świata i poślubił Dorotę Wyss, z którą miał dziesięcioro dzieci: pięciu synów i pięć córek. Każdej nocy wstawał i odmawiał Psałterz Najświętszej Maryi Panny. Mikołaj cieszył się dużym poważaniem jako ojciec rodziny i człowiek czynnie zaangażowany w życie społeczne. Obdarzony zaufaniem, piastował stanowiska radcy i sędziego kantonalnego, a nawet został wybrany jako deputowany do federacji kantonów szwajcarskich. Przez wiele lat służył także w wojsku, odznaczając się postawą miłosierdzia i szacunku nawet wobec wrogów. Nieustannie nosił jednak w sobie pragnienie rezygnacji ze wszystkiego, aby całkowicie poświęcić się Bogu.
W roku 1467, Mikołaj posłuszny Woli Bożej, za zgodą żony, opuścił dom rodzinny. Żona własnoręcznie uszyła mu skromny pustelniczy habit. Mikołaj początkowo udał się do Alzacji, aby wstąpić ponownie do klasztoru benedyktynów. Poprzez spotkanego człowieka otrzymał jednak wskazanie, aby powrócił w rodzinne strony i tam jako pustelnik umacniał swym świadectwem modlitwy i kontemplacji. Tak też posłusznie uczynił. Ostatecznie zamieszkał jako pustelnik w dolinie Ranft, zaledwie kilkaset metrów od domu rodzinnego, gdzie jednak już nigdy nie wstąpił. W pustelni trwał przez dwadzieścia lat. Nie jadł i nie pił, karmiąc się jedynie Eucharystią, co kanonicznie potwierdzono. Oddany głębokiemu życiu kontemplacyjnemu, jednocześnie służył wielu ludziom, którzy do niego przybywali, aby otrzymać zbawienną radę w przeżywanych trudnościach i życiowych dylematach. Ufnie proszono go o modlitwę.
Jako pustelnik, Mikołaj wywierał jeszcze większy wpływ aniżeli w trakcie życia czynnego. Człowiek bowiem tym bardziej realnie oddziałuje pozytywnie na rzeczywistość, im bardziej jest zjednoczony z Bogiem. Nasz pustelnik wszędzie szerzył wzajemną zgodę i pokój. Bez cienia przesady, był wielkim apostołem pokoju. Podkreślał, że pokój jest możliwy jedynie na drodze dialogu i empatii, a nie konfrontacji i obojętnej zatwardziałości. Najgłębszym źródłem pokoju jest Bóg, który hojnie obdarza tego, kto jest Mu posłuszny. Przeniknięte pokojem wnętrze, może potem promieniować dobrocią i budować pokój na zewnątrz.
W historii, nasz pustelnik odegrał szczególną rolę w roku 1481. Wtedy to przedstawiciele szwajcarskich kantonów nie mogli dojść do porozumienia. Krwawa wojna domowa wisiała już na włosku. Jak najbardziej realne stało się widmo bratobójczej wojny i rozpad Konfederacji Szwajcarskiej. Mikołaj uczynił wszystko, co w jego mocy, aby zachować umiłowany kraj w pokoju. Udzielił zwaśnionym i do głębi skonfliktowanym stronom mądrych rad, które okazały się zbawienne. Ostatecznie podpisano traktat pokojowy. Święty pustelnik został powszechnie uznany za „Ojca Narodu”; z czasem stał się patronem Szwajcarii.
Św. Mikołaj zmarł 21 marca 1487 roku. Przekazał duchowe i moralne zasady, które pomagają budować pokój serca oraz trwać w jedności i pokoju nawet bardzo zróżnicowanym wewnętrznie społecznościom.
„Pokój jest zawsze w Bogu, gdyż Bóg jest pokojem. (...) Dlatego czuwajcie, abyście dążyli do pokoju”. Niech te słowa św. Mikołaja będą nam drogowskazem na drodze zaangażowania serca na rzecz pokoju. Pomimo upływu wielu wieków, przesłanie to jest nieustannie aktualne.
Św. Mikołaju z Flue, módl się za nami ...
The copy of the image of Saint Nicholas of Flüe which can be found in the Hermitage.
„Pokój jest zawsze w Bogu, gdyż Bóg jest pokojem. (...) Dlatego czuwajcie, abyście dążyli do pokoju”. Niech te słowa św. Mikołaja będą nam drogowskazem na drodze zaangażowania serca na rzecz pokoju. Pomimo upływu wielu wieków, przesłanie to jest nieustannie aktualne.
Św. Mikołaju z Flue, módl się za nami ...
The copy of the image of Saint Nicholas of Flüe which can be found in the Hermitage.
Saint Nicholas of Flüe is one of the Patron Saints of Mary’s Hermitage “The
Gate of Heaven”. That saint eremite deeply influenced the development of the
eremitic vocation of the hermit. One of the rooms of the Hermitage is dedicated
to and particularly protected by Saint Nicholas. Here is his short biography.
Nicholas
was born in 1417 in Flüe,
Switzerland. Growing up among picturesque Alpine mountains, he was always sensitive
to the beauty and harmony of God’s creation. At the same time, he experienced
tough upbringing of mountain people, which enabled him to view the surrounding
reality in a sensible and down-to-earth way. Wishing to devote his life to God,
Nicholas entered the Benedictine convent. After some time however, he returned
to the secular world and married Dorothy Wiss, with whom he had ten children:
five sons and five daughters. Every night he got up to say the psalter of the
Blessed Virgin Mary. Nicholas was highly respected as a father of a family and
as a man deeply engaged in a social life. Having gained the trust of many
people, he held the positions of a counselor and a cantonal judge and he was
even elected as a deputy to the Federation of Swiss Cantons. For many years he
also served in the army distinguishing himself with his merciful and respectful
conduct even towards the enemies. Ceaselessly, however, he had a strong desire
to deprive himself of everything and devote his life entirely to God.
In 1467,
Nicholas, following God’s will and with his wife’s consent, left the family
home. His wife herself sewed him a modest hermit’s habit. At first, Nicholas
headed for Alsace
As a
hermit, Nicholas had even stronger influence on others than during his active
life. That was possible because a man who is more deeply united with God,
affects the reality in a much more positive way. Our hermit spread everywhere
mutual reconciliation and peace. It is no exaggeration to call him the Apostle
of Peace. He used to emphasize that keeping peace is possible only on a way of
dialogue and empathy and not through confrontation or indifferent hard-heartedness.
The deepest source of peace is God who generously grants these ones who obey
Him with His grace. A soul permeated with peace, radiates with kindness and is
able to build peace in the surrounding world.
Our
hermit played a special part in history in 1481. The representatives of the
Swiss cantons were unable to reach an agreement. A bloody civil war was just
about to break out. The spectre of fratricidal bloodshed and collapse of the
Swiss Confederation became more and more real. Nicholas did his best to keep
his beloved country in peace. He gave wise and valuable advice which turned out
to be salutary to the deeply conflicted parties. Finally, a peace treaty was
signed. The holy hermit was widely recognized as “the Father of the Nation” and
after some time he became a patron saint of Switzerland
Saint Nicholas died on 21 March 1487 . He left some
spiritual and moral principles which can still help us build the peace of heart
and let even highly diverse communities stay in unity and peace.
“Peace is always in God, since God
is Peace (…) therefore, watch so that you will strive for peace.” These words
can become a lodestar for everybody who wants to engage their hearts in
peacemaking. Although so many years have passed, his message is still relevant
today.
Saint Nicholas of Flüe, pray for us….