Trzy różne postawy wobec prawdy... Z tym łączą
się trzy zdecydowanie odmienne rodzaje wewnętrznych przeżyć i zewnętrznych
zachowań. To pierwszoplanowa kwestia dla każdego, kto chce być
rzeczywistym świadkiem Zmartwychwstałego Chrystusa…
W pierwszym przypadku mamy do czynienia ze
świadomą dezinformacją. Choć prawidłowa informacja jest znana, to jednak
przekazywana jest wiadomość o odmiennej treści. Tak powstaje kłamstwo. Prawda
zostaje zdradzona i sprowadzona do poziomu użytecznego środka, który ma służyć
egoistycznym interesom. Kto wchodzi na taką drogę, staje się niewolnikiem coraz
większego wewnętrznego zakłamania. Chodzi o to, że jedno kłamstwo pociąga za
sobą konieczność kolejnego kłamstwa, aby zachować pozór prawdy i nie być
zdyskredytowanym. Człowiek zaczyna wtedy „iść w zaparte”, co powoduje coraz
głębsze zamknięcie serca na prawdę o Zmartwychwstaniu.
Widać to wyraziście na przykładzie
"arcykapłanów i starszych", którzy skazali Jezusa na śmierć. Najpierw
przedstawili Go jako bluźniercę, choć mieli wiele ewidentnych znaków, że jest
Boskim Mesjaszem. Następnie miał miejsce kolejny krok w degradacji moralnej.
Gdy Jezus zmartwychwstał, „po naradzie dali żołnierzom sporo pieniędzy”, aby
rozgłaszali fałszywą informację o kradzieży ciała przez uczniów (por. Mt
28, 8-15). Podjęto działania, aby przy pomocy pieniędzy „zakneblować” prawdę.
Tak oto wcześniejsi kłamcy stali jeszcze większymi kłamcami. Nie nawrócili się,
lecz jeszcze bardziej zamknęli swe wnętrze na prawdę zmartwychwstania w
Chrystusie. Ten epizod jest wielkim ostrzeżeniem. Zamiast „iść w zaparte”,
lepiej pokornie uznać ewentualne kłamstwo. Tylko trwanie w prawdzie pozwala
świadczyć o zmartwychwstałym Panu.
W drugim przypadku prawda w sensie treści jest
respektowana. Pojawia się jednak problem metody jej prezentowania i
przekazywania. Występuje tu swoista pokusa traktowania prawdy jak miecza,
którym usiłuje się drugiego człowieka pokonać, a nawet zniszczyć. Celem
zasadniczym jest obalenie argumentów przeciwnika i zmuszenie go do przyjęcia
swych racji. Nie ma tu miejsca na miłość i poszanowanie wolności sumienia
u odbiorcy. Niestety, niektórzy tak rozumieją ewangelizację, koncentrując się
na tym, aby pokazać drugiemu, że jest "głupszy i gorszy". Jest to
wielkie nieporozumienie. Rzeczywiście, można "z góry" wykazać komuś
„błąd przekonań”. Ale efekt tego jest opłakany. Argumentujący nie głosi wtedy
Jezusa, ale przy pomocy Jezusa lansuje siebie i przytłacza swą pychą. To mocne
anty-świadectwo powoduje, że „zwalczany” lub „pokonany” jeszcze bardziej w
sercu zamyka się na ewangeliczne orędzie. Taki głosiciel Ewangelii myśli, że
jest heroicznym świadkiem, a w rzeczywistości jest smutnym przykładem
ewangelicznego anty-świadectwa.
Autentyczny świadek Jezusa Zmartwychwstałego
respektuje zasadę „świętej triady”: prawda, miłość, wolność. Taka postawa
charakteryzuje się wiernością prawdzie, która przedstawiana jest jako pokorna
propozycja. Dzięki temu powstaje „piękna sytuacja”. Odbiorca otrzymuje
możliwość poznania prawdy, zarazem nie doznaje żadnego agresywnego nacisku. Nie
jest przymuszany. Sam w swym sumieniu może decydować, co zrobi z tym, co
ujrzał, usłyszał lub przeczytał.
W tym kontekście warto zauważyć, że Jezus po zmartwychwstaniu nie objawił się spektakularnie arcykapłanom. Czemu tak? Przecież po ludzku to byłby najprostszy sposób, aby ich „zmiażdżyć” argumentacyjną siłą swego orędzia. Nic z tych rzeczy. Jezus nie narzuca się tym, którzy od Niego wolą zakłamanie… Przywilej ujrzenia zmartwychwstałego Chrystusa otrzymały na początku kobiety, które potrafiły obdarzyć Go serdeczną miłością, niezachwianą wiernością i uniżoną pokorą. „One zbliżyły się do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon”. Dzięki temu owe kobiety mogły usłyszeć: „Nie bójcie się”. W swych sercach doświadczyły umocnienia i pocieszenia. Oto przykład jak smakować prawdę Zmartwychwstania i nią emanować.
Autentyczny świadek nie zmusza do prawdy o Chrystusie, ale dzieli się prawdą o Chrystusie. Potem, kto chce, w wolny i nieprzymuszony sposób może wedle swego uznania zaczerpnąć z otrzymanej prawdy, że Jezus zmartwychwstał. Oto cudny Blask Zmartwychwstania, spleciony z prawdy, miłości i wolności…
6 kwietnia 2015 (Mt 28, 8-15)
