Droga ku Wieczności


Ślepa uliczka… Tak można określić życiową drogę, która ogranicza się tylko do spraw doczesnych.  Specyfiką takiej trasy jest to, że nawet największa początkowa radość i nadzieja zamieniają się z czasem w coraz większy smutek i poczucie bezsensu stanięcia w martwym punkcie. Pojawia się dojmujące pytanie, nasycone pustką,: „I co teraz? Co dalej robić?”.

Poruszanie się drogą, która w pewnym momencie radykalnie się kończy, bez żadnej możliwości kontynuacji, nie jest rozsądnym rozwiązaniem. Niestety, tak właśnie jest, gdy z pola zainteresowania znikają takie tematy i wartości, jak: wieczność, duchowa doskonałość, absolutne dobro, ponadczasowe przykazania. Człowiek zawsze dotrze do wielkiej przepaści lub potężnej blokującej skały, gdy zapomni o wiecznym Bogu, koncentrując się jedynie na tymczasowym gromadzeniu. Ograniczające posiadanie odnosi się nie tylko do dóbr materialnych, ale dotyczy także dóbr duchowych. Istnieje radykalna różnica pomiędzy postawą gromadzenia cnót oraz duchowym wzrastaniem, które jest owocem sukcesywnych rezygnacji ze względu na Boga.   

Najlepiej podejmować życie w ten sposób, aby była to droga, która realnie prowadzi do Wiecznej Krainy. Specyfiką takiej „codziennej trasy” jest to, że u kresu nie ma „smutnego końca”, ale odsłania się „Radosna Nieskończoność”. W takim modelu życia można wyróżnić trzy zasadnicze etapy. Przede wszystkim na początku konieczne jest stawanie przed Jezusem z modlitewnym wołaniem: „Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?”. Nie chodzi oczywiście o zyskanie dokładnej wizji wieczności. Najważniejszy jest fakt pamięci o tym, że doczesność nie wyczerpuje całej rzeczywistości, lecz stanowi tylko przejściowy etap wobec tego, co będzie po śmierci. Taka wciąż ożywiana pamięć chroni przed „doczesnym bezdechem zapędzenia” i pozwala swobodnie oddychać „bezkresem wieczności”. Dzięki temu sprawy tego świata nie pochłaniają  i nie zniewalają, ale są traktowane z dystansem, jako coś drugorzędnego i przejściowego.

Następnie drugi etap charakteryzuje się poważnym zaangażowaniem, aby jak najlepiej realizować Boże przykazania. Jezus wyraźnie powiedział: „A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania” (por. Mt 19, 16-22).  Chodzi tu o Boży drogowskaz, który pozwala unikać zła i realizować dobro. Dzięki temu człowiek nie niszczy siebie i innych, lecz twórczo buduje i rozwija się. Respektowanie Dekalogu jest gwarancją zdążania do Nieba. Ale istnieje tu wielka pułapka. Sprawności moralne i cnoty mogą być traktowane jako swoisty stan duchowego posiadania. W centrum pozostaje „ja”, które oczekuje od Boga odpłaty za poniesione trudy i wyrzeczenia. Ponadto zachowując przykazania, można niezmiennie być właścicielem wielkich dóbr materialnych. W tym kontekście Jezus wskazuje trzeci etap, który określa mianem duchowej doskonałości.

Człowiekowi, który przestrzegał przykazań, Jezus odpowiedział: „Jeśli chcesz być doskonały, idź sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie”.  Te słowa stały się początkiem duchowej przemiany młodzieńca o imieniu Antoni, który w trzecim wieku w Egipcie zgodnie z radą Jezusa wszystko sprzedał i rozdał, podejmując życie pustelnicze, coraz bardziej ogałacając się poprzez sukcesywne odchodzenie w głąb pustyni. Po długim okresie wzrastania w samotności, zgodził się przyjąć uczniów, stając się ojcem życia monastycznego, z którego m.in. wyrosło późniejsze życie zakonne.

Antoni, który stał się wielkim świętym, wyraziście wskazuje swym przykładem, że istotą chrześcijańskiej doskonałości nie jest to, co zgromadzimy, ale to, z czego zrezygnujemy , aby w pełnej wolności iść za Jezusem. Im bardziej człowiek zgodzi się być ogołoconym i umrzeć dla świata ze względu na Boga, tym bardziej przez Boga zostanie wypełniony i udoskonalony. Jest to styl życia, w którym pierwszoplanowe znaczenie odgrywają rady ewangeliczne: czystości, posłuszeństwa i ubóstwa z miłości do Jezusa. Oto doskonała droga, która najpełniej prowadzi do uczestniczenia w wiecznej radości w nieskończonym królestwie Boga…  

17 sierpnia 2015 (Mt 19, 16-22)