Skromne słowa, które właśnie czytasz, powstają w
Eremie. Erem jest przestrzenią odosobnienia i wyciszenia. Przestrzeń ta
otoczona jest murem pustelniczym. Stanowi on ochronę, która pozwala trwać w
klimacie ciszy samotności. Dzięki temu pustelnik może pełniej docierać do serca
Boga i w sercu Boga odkrywać obecność ludzkich serc. Tak więc w sensie duchowym
mur pustelniczy w żaden sposób nie jest „izolatorem”, ale „pomostem”.
Można nawet powiedzieć, że jest to „żywy
pomost”. Poszczególne kamienie muru nie są bowiem jedynie martwymi,
bezsensownymi elementami. Każdy z kamieni był kładziony w kontekście
rozgrywających się wtedy wydarzeń, we krwi i pocie. Mówiąc inaczej, każdy
kamień jest niejako przeniknięty bólem, cierpieniem, miłością, wiarą, radością,
nadzieją, beznadzieją, ufnością…
Każdy z kamieni niesie więc w sobie
określoną symboliczną wartość. Jest zewnętrznym znakiem pewnej wewnętrznej
rzeczywistości. Jedno i drugie jest ważne. Materialny kamień jest fizycznym
konkretem. Jego sens symboliczny odnosi się do stanu duszy człowieka
spoglądającego na kamień.
Tę kwestię bardzo dobrze obrazuje ewangeliczna
scena, gdy uboga wdowa wrzuca do skarbony dwa drobne pieniążki. W sensie
ekonomicznym, prawie nic. Ale widząc tę wdowią ofiarę, Jezus zaprasza nas do
głębszego spojrzenia duchowego. Wypowiada znamienne zdanie: „Ta uboga wdowa
wrzuciła więcej niż wszyscy inni” (Łk 21, 3). Jak to rozumieć? Przecież było tam
wielu bogatych ofiarodawców, którzy wrzucili sumy bez porównania większe. Otóż
dla Jezusa nie jest najważniejsza materialna, lecz duchowa wartość ofiary.
Liczy się stan serca, jaki kryje się za fizycznym znakiem.
Często materialnie duża ofiara, ekonomicznie stanowi
jedynie pozbycie się naddatku. Nie jest to więc jakieś szczególne wyrzeczenie.
Brakuje ufnego zawierzenia swego życia Bogu. Z kolei wdowi grosz choć
zewnętrznie ma malutką wartość ekonomiczną, to jednak ma wielką wartość
duchową. Wdowa wrzuciła wszystko, co miała. Ten gest oznaczał złożenie Bogu
ofiary z całego swego życia. Całkowite zaufanie Bogu. Takiemu darowi Jezus
przypisuje największą wartość.
Bezcenny jest sposób myślenia, który Jezus
zaprezentował w powiązaniu z ofiarą ubogiej wdowy. W tym świetle warto
dostrzec, że poszczególne kamienie Eremu stanowią jego fizyczne elementy
konstrukcyjne. Z kolei poszczególne teksty są „duchowymi cegiełkami” Eremu
cyfrowego. Istnieje ścisły związek pomiędzy Eremem w przestrzeni fizycznej i
cyfrowej. Bardzo ważne, aby nieustannie pogłębiać tę więź.
Niech to wszystko pomaga nam coraz pełniej
otwierać się na Boga. Dzięki temu Jezus będzie mógł coraz bardziej wypełniać
nas Duchem Świętym. Niech Duch Święty pomoże odkryć głęboki sens myśli, którą
dziś podejmujemy. Chodzi naprawdę o coś bardzo ważnego… Maryjo Bramo Niebios i
Wszyscy Święci, módlcie się za nami…
25 listopada 2013 (Łk 21, 1-4)
