Prawdziwy pocałunek. Konkretny dotyk ustami.
Przenikliwe spojrzenie. Pełne wzruszenia bicie serca. Znak pełnego
zaangażowania. Zaproszenie do „wypłynięcia na głębię”. Tak! Pocałunek
złożony na ikonie Najświętszej Maryi Panny ma bezcenne znaczenie. Jest to
wysoce szlachetny akt wiary, nadziei i miłości. Ten gest fizyczny jest
wsparciem, aby pełniej otworzyć się na Boga. Pocałunek świętej ikony pomaga
przezwyciężyć pokusę wiary abstrakcyjnej. Pełna wiara oznacza otwarcie na Boga
zarówno swojej duszy, jak i ciała.
Genialnym wzorem takiej żywej wiary jest Maryja
w trakcie Zwiastowania. Otworzyła na Boga nie tylko swą sferę duchową, ale
także cielesną. Pozwoliła, aby Duch Święty wypełnił całą jej duszę i każdy
fragment jej ciała. Dzięki temu mogło dokonać się misterium Bożego Wcielenia.
Pocałunek Maryjnej ikony jest wielką pomocą na drodze uchwycenia całym sobą
sensu wydarzenia Zwiastowania. Nie możemy pozostawać niewolnikami
spirytualizmu, który wszystko redukuje do wypreparowanych aktów ducha. Piękno
Zwiastowania staje się czytelne dopiero w perspektywie całej przestrzeni
duchowo-cielesnej człowieka. Z kolei takie rozumienie jest fundamentem do
głębokiego przeżycia Misterium Bożego Narodzenia. Materialny znak
pocałunku staje się niejako duchowym oknem, poprzez które wnika w człowieka
Boża Obecność.
W pocałunku warto wyróżnić trzy poziomy.
Najpierw ma miejsce gest fizyczny. Usta człowieka stykają się z materiałem
ikony. W przypadku pocałunku pomiędzy ludźmi jest to wzajemny fizyczny dotyk
np. ust lub ust i policzka. Dzięki temu rodzą się zręby wzajemnej więzi, która
niejako zaczyna wyrywać człowieka z poczucia samotności. Cielesność pocałunku
umożliwia doświadczenie słodyczy, która wyzwala „wzajemne odczuwanie siebie”.
To nie jest to samo patrzeć tylko na ikonę i dotknąć materiał świętej ikony
ustami.
Następnie wchodzimy na poziom duchowy pocałunku,
który oznacza zjednoczenie dusz. Pocałunek przybiera postać pomostu, który
umożliwia zaistnienie dwóch ciał w jednym duchowym zespoleniu. Na plan pierwszy
wysuwa się doświadczenie jedności, która przezwycięża odrębność i różnorodność.
Wzajemny dotyk ludzkich warg ma sens jedynie wtedy, gdy jest znakiem duchowego
spotkania serc. W zależności od kontekstu serca przekazują sobie wzajemnie
zwłaszcza pokój, jedność lub miłość. Dokładnie w tej samej logice pocałunek
Maryjnej ikony jest symbolem spotkania człowieka z Maryją. Jest to spotkanie
naznaczone wzajemnym szacunkiem i umiłowaniem. Jeden szczery pocałunek Maryjnej
ikony pozwala głębiej poczuć sercem misterium Zwiastowania aniżeli całe godziny
abstrakcyjnych rozmyślań. To nie jest jedynie poetycka metafora! Warto
zauważyć, że w relacjach międzyludzkich nieraz jeden pocałunek lub przytulenie
pozwala „bardziej poczuć” sens życia aniżeli najmądrzejsze traktaty
filozoficzno-teologiczne. Poprzez pocałunek ikony Maryja obdarza
całującego pokojem, miłością, radością. Można powiedzieć, że otwierają
się „Bramy Nieba”.
W ten sposób dochodzimy do najgłębszego wymiaru
pocałunku. Jest to poziom mistyczny, na którym Bóg Ojciec udziela w
Chrystusie Ducha Świętego. W czasie Zwiastowania Anioł mówi do Maryi:
„Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte,
które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym” (por. Łk 1, 26-38). Oto
swoista definicja „pocałunku mistycznego”. Bóg wypełnia człowieka Duchem
Świętym, w wyniku czego dokonuje się Boże Wcielenie. Ukoronowaniem
ludzkiego pocałunku, zgodnego z Wolą Bożą, jest zaistnienie Boga
pomiędzy całującymi się. Gdy całujemy z miłością ikonę, Maryja wstawia się za
nami i Bóg w odpowiedzi napełnia nas swą obecnością poprzez Ducha Świętego. W
ten sposób Chrystus przychodzi i "namaszcza" sobą naszą duszę i
ciało. Boże Wcielenie.
Kto z miłością składa pocałunek na Maryjnej ikonie, ten otrzymuje bezcenne wsparcie w ludzkich pocałunkach, zgodnie z powołaniem i Wolą Bożą. Wówczas fizyczny gest pocałunku nabiera sensu duchowego, co z kolei prowadzi do spotkania z Bogiem, zarówno w wymiarze ducha, jak i ciała.
21 grudnia 2014 (Łk 1, 26-38)
.jpg)